Hayat ne tuhaf
Doğarsin gõzlerînî açarsin hayata
Karşinda vardir bìr anne bîrde baba
Hayat ne tuhaf
Bana verdî îkî anne ve íkìde baba
Bazi aìleler vardir şen şakrak
Bazi aïleler vardir sesten uzak
Hayat ne tuhaf
Yaşarsin kaderïnì bazen prensesler gìbì
Bazen īse ocak başindakî kůl kedîsí gíbí
Hayat ne tuhaf
Bazen doymadan kaparsin gözlerínì sevdìklerìne
Bazen bikmiş ve bezgîn yumarsin gõzlerìní
HAYATTA BAZEN ÖYLE ŞEYLER OLUR Kİ,
SEN KEŞKE DERSİN KEŞKE OLMASAYDI,
ÖNCE SİTEM EDERSİN,
ZOR OLSADA ZAMANLA ALIŞIRSIN BE DOSTUM.
TAM HERŞEY BİTTİ DEDİĞİN ANDA,
BİR DOST ELİ GÖRÜRSÜN KARŞINDA,
YENİ DOĞAN BİR GÜNEŞ GİBİ PARILDADIĞINDA,
O DOST KORUYUCU BİR KALKAN OLUR BE DOSTUM.
YALNIZ KALDIĞIN HER ANDA,
SANA ONU HATIRLATSADA DÜNYA,
KALBİN YERİNDEN ÇIKACAK GİBİ ÇARPSADA,
kardeştik biz miniciktik
bir soba arkasında birleşirdik
üşüyünce sarılırdık sımsıkı
bir sofrada yeyip içerdik
biz çocukken kardeştik
şimdi hayat savurdu bizleri
kimi maddiyatı seçti
kimi aileyi
kimi kendinden bilevazgeçti
biz bir zamanlar kardeştik
unuttuk kardeşliği unuttuk bir ekmeği bölmeyi
biz bu dünyada un ufak olduk
maddiyatın gölgesinde yok olduk
Biliyor musun,
Özlüyorum eskileri.
Emeklemeyi , sinirlendirmeyi.
O minicik Ellerimle Yemek yemeyi.
Hatırlıyorum da,
Az kızdırmadım babamı , annemi.
Anamın her gün altımı değiştirmeleri.
Leş kokan bebek Bezini,
Babamın yanına götür de Helal diyeyim bi.
Ne bakar ne değiştirirdi.
Hiç sevmezdi.
At şunu tatlım derdi.
Annem de gülerdi.
Severdim O zaman Poşet sesini.
Devamını okugurur bazen kandırıyor insanı
dik dur diyor at çalımını
gurur öyle bir duygu
emin olsa yanlış görse ayırırdı kerem ile aslıyı
bazen yuvam dersin direnirsin
canın acır düğümlenir boğazın
gülüp geçersin
gurur fısıldar sana ben burdayım diye
öyle bir an gelirki pire için yorganı yakıp kül edersin
bazen sevgi için gururunu ezersin
öyle bir an gelirki hadi be ordan dersin
yine kalemim coştu taşıyor
kelimeler içimdeki seli akıtıyor
anlat ablanı deyip duruyor
söylüyorum işte canım ablam diye
insan korkular çeker bazen
bazen istemeden düşünür derinden
kaybedilenler o kadar çokki
ya birgün hayat koparırsa bizi
ya hasret ya gurbet girerse
düşünlerim o kadar karabasanlara kalmış
yazılarım sisli bir duman içinde kalmış gibi
hangi fırtına koparabilir seni benden
hangi güç sökebilir sevgini yüreğimden
annesinin gül bahçesi
yüreğimin can paresi
canımdan can kanımdan kansın
benim nazlı bebeğim
hangi kelimeler koparabilir bizi
hangi sinsi yılanlar unutturabilir sana anneni
sen cansın sen masum bir kuzu gibi
annesinin nur tanesi
hani bazen korkular sarardı bedenimizi
annem hayatta hiç pes etmedim
duygularıma yenik düşmedim
seni çok seviyorum
gözümden bir yaş aksa sen silersin
sen seversin beni
kalbim kırılsa sen onarırsın beni
sen teselli edersin
annem hayatındaki üzüntülerini yok edebilseydim
inan bunu yapardım hayatındaki mutlulukları yeniden
yaşatabilseydim inan bunu gerçekten yapardım
anne sen benim tek varlığımsın
sen benim tek yaşam parçamsın
seni seviyorum anne
ağlama anne
sen olmazsan anne
hayat bana zehir
yüzün hep gülsün anne
seni seviyorum anne
gözlerin yaş dolduğunda
ben hep üzülüyorum
seni seven oğlun var
anne seni seviyorum
anne sen bir çiceksin
sen en iyi annesin
beni unutma anne
seni seviyorum anne
sen solmayan bir çiceksin
sana tek hediyem sevğim anne
BANA SEN BAKTIN
Bana sen baktın,
Ninni söyledin,
Beni uyuttun.
Bana sen baktın.
Gecemde,gündüzümde,
Hep yanımda oldun.
Bana sen baktın,
Anne.
Büyüdüm şimdi,
Kendime bakabiliyorum,
Senin sayende,
İşimi elime aldım.
Bana sen baktın,
Beni sen büyüttün,
ANNE.
Son Yorumlar